American dogs

In een Amerikaanse woonwijk wandelt een man met drie honden. Twee grote en één kleine. De man slentert in short en sandalen. De honden snuffelen en slenteren mee. Het is een dure woonwijk. Misschien heeft de man weinig zorgen en veel tijd. Misschien oogt het viertal daardoor kalm en vredig.

Langs een weg in Tennessee liggen honden. Onze auto vertraagt, maar de honden blijven liggen. Met wijze ogen turen ze naar ons. Ik tuur terug en geraak de tel kwijt. Eén van hen graaft in het gras. Anderen vertoeven rond een oude caravan waaraan een Amerikaanse vlag wappert. De schommelstoel is versleten. Ik zoek naar tekenen van ziekte of ondervoeding bij de honden, maar vind er geen. In mijn achteruitkijkspiegel worden ze kleiner. De wijdse heuvels kleuren oranje op de achtergrond.

Op een bankje in een park vraagt mijn vriendin: 'Heb jij hier al een hond gezien die trekt of uitvalt aan de lijn?'

'Nee', antwoord ik. Een labradoodle en Berner wandelen elkaar rustig voorbij, terwijl hun mensen elkaar glimlachend gedag wensen.

'Ligt het aan de genen, misschien?'

'Misschien.'

Over het gazon van een sloppenwijk trippelt een hondje naast een kat. Verderop scharrelen kippen. Hun mensen schommelen op hun afgebladerde porch. Er is geen omheining.

In het hart van Washington DC wandelt een meute over het voetpad. Een vuile man met vier honden zonder leiband. Aan het zebrapad blijven ze staan. De honden knipperen naar de zon die door de wolken breekt. Ze steken samen over op het geluidssignaal voor blinden.

In de auto onderweg terug van de luchthaven krijg ik het benauwd. De straten zijn smal en het verkeer is opdringerig. Geluiden botsen tegen elkaar op. Op het voetpad loopt een golden retriever. Hij trekt zo hard aan de lijn dat zijn tong purper kleurt. Zijn ogen lijken zwart en aan de haren op zijn billen zie ik dat hij beeft. Achter hem loopt een gehaaste vrouw wier gezicht gespannen staat in een boos grimas. Ze snokt aan de lijn en roept iets naar de hond.

Later die dag sluit ik het lawaaierige Vlaanderen buiten. Op mijn blote voeten slenter ik met m'n meute door de tuin. Ik loer bedenkelijk naar de omheining en de huizen daarachter. Terwijl de honden vredig windlezen, plant ik bloemetjes. De poes rolt in de aarde en de kippen komen de nieuwe kleuren van dichtbij begluren. Ik kijk op naar de gevel van ons huis, en overweeg om er een Amerikaanse vlag aan te hangen.

(Oorspronkelijk gepubliceerd in maart 2022.)