#mydogtoo

Vele honden ontwikkelen reactief gedrag t.o.v. vreemden, net zoals vele vrouwen een afkeer ontwikkelen t.o.v. een bepaalde type man. Ik begrijp waarom.

Vandaag wandelde ik met mijn hond, Scout, door een stadje. Er naderde een groep mensen met een beperking, samen met hun begeleidster. Eén van de gasten rende naar ons toe, boog zich over Scout en aaide hem stevig over zijn rug.

Scout bleef staan en stond het toe, maar vond het niet zo fijn. Dat zag ik aan zijn strakke lippen, zijn stijve houding en zijn grote ogen die van de man wegkeken. Ik deed vriendelijk teken naar de begeleidster dat de interactie mocht stoppen. Ze beantwoordde me met een verontwaardigde blik. De man bleef aaien.

Ik glimlachte en verzocht verbaal om de interactie te doen stoppen, maar de verontwaardiging van de begeleidster werd alleen groter. Toen wandelde ik maar gewoon met Scout weg, wat volgens onze menselijke etiquette als onbeleefd wordt beschouwd. Jammer.

Ja. Een hond mag baas blijven over zijn eigen lichaam. Zelfs wanneer een persoon met een beperking er wat aan zou hebben om hem te aaien. Het is niet omdat een hond aanraking toestaat, dat hij het fijn vindt. Het is aan ons om de subtiele signalen van onze honden op te vangen en correct te interpreteren, en om de grenzen van onze honden te beschermen.

Ik denk ook aan schattige Jess, die in de stad woont en om de haverklap tegen zijn zin wordt verstoord, benaderd, toegesproken en aangeraakt, ongeacht tegenspraak van zijn mens. Het doet me een beetje denken aan hoe het voor mij voelt om door bepaalde delen van Brussel te wandelen. Gelukkig word ik daar niet aangeraakt, maar mocht ik een hond zijn, zou ik in dat geval bijten. Dat doet Jess ook.

Toestaan om aangeraakt te worden, is niet gelijk aan fijn vinden om aangeraakt te worden. Toestaan om aangeraakt te worden binnen een mogelijk bedreigende situatie, is een overlevingsstrategie.

Wanneer we onze honden onbewust aanleren dat hun subtiele signalen niet worden opgemerkt, hun grenzen niet worden gerespecteerd en ook verstijven tijdens de aanraking niet helpt, zal de hond steeds sneller overgaan tot duidelijkere communicatiesignalen, zoals blaffen, grommen, tanden tonen, happen en bijten.

Wanneer we de subtiele signalen opmerken en de grenzen van onze honden respecteren, helpen we de hond zich veiliger te voelen, en zal hij meer ontspannen kunnen vertoeven in nabijheid van vreemden. Als hij echter reeds een trauma heeft ontwikkeld, kan therapeutische begeleiding een meerwaarde zijn.

Deze stappen kan jij ondernemen wanneer je waarneemt dat je hond tegen zijn zin wordt aangeraakt:

1. Verzoek op een rustige en vriendelijke manier om de interactie te stoppen.
2. Raap je assertiviteit bij elkaar, ga tussen je hond en de persoon instaan, en voorkom zo verder fysiek contact. Je hond zal in de toekomst wellicht sneller achter je komen schuilen.
3. Stop de interactie, en wandel rustig weg.

Kom op voor je hond.

(Oorspronkelijk gepubliceerd in februari 2019.)